Γενέθλια η 35άρα στο ΣΕΦ

15 χρόνια πριν ο Θρύλος διέσυρε τον… γιαλατζί πρωταθλητή Ευρώπης Παναθηναϊκό. Το αξεπέραστο 73-38 συνδυάστηκε με το τέταρτο συνεχόμενο τρόπαιο, στο κύκνειο άσμα του Γιάννη Ιωαννίδη.
Σεζόν 1994-1995. Οι τελικοί της Α1 πηγαίνουν όπως προβλέπουν όλοι. Η σειρά οδηγείται σε πέμπτο ματς, με τον Ολυμπιακό να κατακτά το πρωτάθλημα και δυο εικόνες να μένουν χαραγμένες στο μυαλό μας. Το ισχνό 45-44 είναι η πρώτη και το άστοχο σουτ του Νίκου Οικονόμου η δεύτερη. Σεζόν 1995-1996. Οι προπονητές και οι παίκτες των δυο ομάδων δηλώνουν ότι οι τελικοί θα θυμίσουν κατά πολύ αυτούς της προηγούμενης περιόδου, όμως ΟΛΟΙ πέφτουν έξω. Ο Θρύλος υποδέχεται τον Παναθηναϊκό στο ΣΕΦ, πιάνει ασύλληπτη απόδοση στο πέμπτο και τελευταίο ντέρμπι και καταποντίζει τον… γιαλατζί πρωταθλητή Ευρώπης. Το τελικό 73-38 σκορπίζει κύματα ενθουσιασμού στους οπαδούς που έχουν γεμίσει κάθε γωνιά του φαληρικού σταδίου, το γλέντι συνεχίζεται σε όλο τον Πειραιά και αυτή η νύχτα μένει για πάντα στο μυαλό των πρασίνων, που προσπάθησαν, αλλά δεν κατάφεραν ποτέ να ξεπλύνουν τη ντροπή της 19^ης Μαϊου 1996.
Από νωρίς μπροστά, τυπική διαδικασία το δεύτερο ημίχρονο
Ο Μπόζινταρ Μάλκοβιτς είχε την αύρα του πρωταθλητή Ευρώπης, όμως κατάλαβε γρήγορα ότι η ομάδα του δεν μπορούσε να κερδίσει εκείνο τον Ολυμπιακό. Το πλεονέκτημα έδρας αποδείχτηκε πολύτιμο για τους Πειραιώτες, οι οποίοι μπήκαν «φτιαγμένοι» στο πέμπτο παιχνίδι, πήραν από νωρίς διαφορά, έκλεισαν το ημίχρονο στο 45-23 και μετέτρεψαν σε τυπική διαδικασία την επανάληψη. Ο Μάλκοβιτς ύψωσε λευκή σημαία, οι παίκτες του έγιναν θηράματα που κυνηγήθηκαν ανελέητα και ο κόσμος έκαψε σαν λάβα τις πράσινες φανέλες που πέρασαν την πιο «μαύρη» νύχτα της ιστορίας τους σε αγώνα πρωταθλήματος.
Οι πρωταγωνιστές του θριάμβου
Ο Ντέιβιντ Ρίβερς με 16 πόντους ήταν μακράν του δεύτερου ο πολυτιμότερος παίκτης του αγώνα, αν και κανείς δεν υστέρησε. Ο Ντράγκαν Τάρλατς πρόσθεσε 14 πόντους, ο Φράνκο Νάκιτς 12, οι Ουόλτερ Μπέρι – Γιώργος Σιγάλας από δέκα, ο Παναγιώτης Φασούλας οκτώ και ο Θύμιος Μπακατσιάς τρεις. Ο Μίλαν Τόμιτς δεν σκόραρε, όμως είχε ήδη γίνει ο αγαπημένος της εξέδρας. Το πάρτι ολοκληρώθηκε με τον Γιώργο Σιγάλα να υψώνει στον πειραϊκό ουρανό το τέταρτο συνεχόμενο πρωτάθλημα, όμως μια μέρα αργότερα ο Γιάννης Ιωαννίδης παρέθεσε συνέντευξη τύπου για να ανακοινώσει την απόφασή του να αποχωρήσει από τον Ολυμπιακό. Πολλοί πίστεψαν ότι αυτή ήταν η αρχή του τέλους για τον Θρύλο, όμως η διάδοχη κατάσταση λεγόταν Ντούσαν Ιβκοβιτς και οδήγησε την ομάδα στο πρώτο και μοναδικό treble της ιστορίας της.
Το άχτι των πρασίνων που έμεινε όνειρο
Οι «πράσινοι» έβαλαν στόχο ζωής να καταρρίψουν μια μέρα την 35άρα και προσπάθησαν σκληρά να το πετύχουν όταν βρήκαν τον Ολυμπιακό στα «μαύρα» χρόνια της ιστορίας του. Ο Αλβέρτης πάντα πείσμωνε περισσότερο απʼ όλους, αλλά ποτέ δεν κατάφερε αυτό που κάποτε θεωρείτο ασύλληπτο. Το 73-38 μετατράπηκε γρήγορα σε trademark, τυπώθηκε σε μπλουζάκια, πανό, σημαίες και εφημερίδες, στοίχειωσε το μυαλό των οπαδών του Παναθηναϊκού, δεν ξεχάστηκε ποτέ από γνήσιος ΓΑΥΡΟ που ένιωσε περήφανος εκείνο το βράδυ και δεν θα βγάλει αυτές τις στιγμές ποτέ από το μυαλό του. Οχι μόνο γιατί επιτεύχθηκε επί του αιωνίου αντιπάλου, αλλά κι επειδή εκείνος προερχόταν από την κατάκτηση της Ευρωλίγκας με το αντικανονικό κόψιμο του Στόγιαν Βράνκοβιτς.
Οδηγός για τον Ιβκοβιτς και τους παίκτες του
Εκείνη την εποχή οι περισσότεροι παίκτες του Ολυμπιακού ήταν μαθητές δημοτικού. Λίγοι το θυμούνται καθαρά, όμως όλοι γνωρίζουν ότι έχουν μια ευκαιρία για να κυνηγήσουν κάτι παρόμοιο. Το να «σπάσουν» την 35άρα δεν τους το ζητάει κανείς. Το να κερδίσουν όμως τον πρωταθλητή Ευρώπης σε μια σειρά best of five είναι κάτι που μπορούν να κάνουν. Ο κόσμος δεν ζητάει τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο. Τότε ο Θρύλος είχε το αβαντάζ, όπως και τώρα, τότε είχε καλύτερη ομάδα, όπως και τώρα. Στο χέρι του Ιβκοβιτς και των παικτών του είναι να ανέβουν ξανά στην κορυφή ρίχνοντας στο καναβάτσο τον αιώνιο αντίπαλο.