"Είναι εντυπωσιακό, να κάνεις τέσσερα στημένα, με τέσσερις διαφορετικές κομπίνες. Αυτή είναι προπόνηση! Στου Ρέντη. Δουλεύουν, μάγκες, και το εμφανίζουν. Δεν ξέρω αν θα βάλουν πολλά γκολ από τις κομπίνες, αλλά το κάνουν. Πέρυσι ένα τέτοιο δέχθηκε ο Παναθηναϊκός, τώρα έτσι έφαγε το πρώτο η Μπρόμγουιτς."
Γι’ αυτό είναι ωραίο άθλημα το ποδόσφαιρο. Γιατί πας ένα βράδυ στο "Καραϊσκάκης" και έχεις να κάνεις χίλιες σκέψεις. Ακόμη και να απορήσεις, γιατί κάποιος που θέλει να κλάψει και να βρίσει, δεν πάει στο Σούνιο, να τα πει με τον εαυτό του, αλλά δίνει λεφτά για να καταραστεί παίκτες. Τέλος πάντων…
Κάθε παιχνίδι του Ολυμπιακού είναι και… περιβόλι. Με την Γουέστ Μπρομ, υπήρξαν διάφορα. Αλλά να τα βλέπουμε όλα. Και εξηγούμαι:
Ναι, ο Κοστάντσο δεν έχει δείξει να πατάει γερά, αλλά δεν θα καθίσω να τον "θάψω" τον άνθρωπο. Ούτε έβλεπα την Βασιλεία για να κρίνω το παρελθόν του, ούτε θα απαιτήσω το "κεφάλι του στο πιάτο", επειδή έχει ξεκινήσει "έξω από τα νερά του".
Επίσης, σε μια θέση καθαρά ψυχολογίας, είναι αισχρό να υπάρχει ειρωνεία στο γήπεδο και δεν θα το συνεχίσω. Όποιος ήταν στο "Καραϊσκάκης", καταλαβαίνει τι εννοώ. Το μεγαλύτερο "έγκλημα" που μπορεί να γίνει σε μια ομάδα, είναι να χάσει την εμπιστοσύνη στον τερματοφύλακα η άμυνα και να του δημιουργηθεί η εντύπωση, ότι αν δεν πιάσει τη μπάλα θα "πέσουν" όλοι να τον… φάνε!
Ναι, προβληματίζομαι πολύ για το κέντρο της άμυνας. Περισσότερο με έχει ενοχλήσει αυτό το σημείο του γηπέδου, παρά τα αμυντικά χαφ. Ο Μέλμπεργκ ακόμη χάνει ανάσες και θα ‘ταν εξαιρετικό, να είναι προϊόν προετοιμασίας και εποχής και όχι του αναθεματισμένου, σκληρού και άπονου χρόνου, που είναι αμείλικτος με όλους.
Φυσικά και θα ήθελα σε λίγο καιρό, να υπάρχει μια αδιάκοπη αγωνιστική συμπεριφορά, όπως στο πρώτο μέρος του αγώνα με τους Άγγλους. Αλλά δεν θα καθίσω να …ρημάξω την ομάδα, επειδή δεν είναι έτοιμη στα φιλικά. Περισσότερο ανησυχητικό θα ήταν το φαινόμενο να μοιράζει τεσσάρες!
Ωστόσο, δεν θα κλείσω τα μάτια, σε άλλα πράγματα, που αναδεικνύουν την δουλειά όσων περνάνε την πόρτα στου Ρέντη:
Υποκλινόμουν πάντα, ακόμη και σε αντίπαλες μου ερασιτεχνικές ομάδες, όταν έπαιζαν με τα ανάποδα πόδια! Το έκανε ο Βαλβέρδε με Ριέρα και Μιραλάς και η ομάδα "κεντούσε" στο πρώτο μέρος. Δεν έχεις …καφενείο να παίζεις με σέντρες. Ανάποδα πόδια, θα σε περάσουν από παντού. Θα συγκλίνουν, θα σουτάρουν, θα συνεργαστούν με το φορ ή τους κεντρικούς χαφ. Το κάνει η Μπάγερν με Ρόμπεν (ο καλύτερος στον κόσμο στο είδος αυτό) και Ριμπερί!
Είναι εντυπωσιακό, να κάνεις τέσσερα στημένα, με τέσσερις διαφορετικές κομπίνες. Αυτή είναι προπόνηση! Στου Ρέντη. Δουλεύουν, μάγκες, και το εμφανίζουν. Δεν ξέρω αν θα βάλουν πολλά γκολ από τις κομπίνες, αλλά το κάνουν. Πέρυσι ένα τέτοιο δέχθηκε ο Παναθηναϊκός, τώρα έτσι έφαγε το πρώτο η Μπρόμγουιτς.
Αυτός ο Φουστέρ, συνεχίζει σε έναν… δικό του κόσμο. Φτου μη σε ματιάσω ρε παικταρά και να ματιάσω, όλους αυτούς τους "νεκροθάφτες"! Δεν έχω δει ποδοσφαιριστή στην Ελλάδα να "ρουφάει" την τακτική. Να κυνηγάει σαν δαιμονισμένος, να μην εγκαταλείπει φάση. Και στην κακή του βραδιά, "σκοτώνεται".
Ο Ιμπαγάσα για 45 λεπτά παίζει στο φουλ, στο 100%. Δεν υπάρχει τέτοια ποιότητα στην χώρα μας. Και παλικάρι είναι, που δε "μασάει". Πιέζει και μαρκάρει, όσο του επιτρέπει η θέση στην οποία κινείται. Βέβαια να βγάλουν σεζόν παρέα με τον Μοντέστο δε γίνεται, γι’ αυτό και οι μεταγραφές είναι απαραίτητες.
Ο Τζιμπούρ, έχει γίνει τόσο συμβατός στην φιλοσοφία και στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, που παρατηρούσες το βράδυ της Πέμπτης, έναν ποδοσφαιριστή να βγαίνει με κέφι να "σπάει" τη μπάλα, να κάνει την κίνηση στην περιοχή και να μην χαλάει τα μούτρα του, αν οι συμπαίκτες του δεν τον έβρισκαν.
Μα και τις στιγμές που η ομάδα "πνίγηκε" και πήγαν δυο- τρεις μπάλες… τυφλές προς το μέρος του, ο Αλγερινός, έτρεξε , κυνήγησε, κατέβασε και προσπάθησε να σώσει την επίθεση. Δείγμα, όχι μόνο αγωνιστικότητας και φιλότιμου, αλλά και διάθεσης να μην εκτεθεί το σύνολο, επειδή δεν λειτούργησε σε σωστή βάση η οργάνωση της συγκεκριμένης επίθεσης.
Το να έρθει ένας "σκύλος" στα χαφ, θα ‘ταν το ιδανικό. Ένας παίκτης να "δαγκώνει" κι ας μην κάνει κάτι άλλο. Απλά να μπορεί να δώσει σωστά δίπλα τη μπάλα. Έχουν τέτοια ποιότητα οι υπόλοιποι (και ειδικά αυτοί που ακόμη δεν έχετε δει), που φτάνουν και περισσεύουν.
Είναι τεράστιο πλεονέκτημα να βλέπεις μια περσινή δεκάδα (μόνο ο τερματοφύλακας καινούργιος) να παίζει εξαιρετικά και να χάνει τη μια ευκαιρία μετά την άλλη. Σου δίνει την σιγουριά, ότι οι προσθήκες ναι μεν θα βοηθήσουν, αλλά θα πρέπει και να αποδείξουν ότι αξίζουν για να ξεκινήσουν στην βασική σύνθεση. Μεγάλο πράγμα…
Ο Ολυμπιακός απλά ετοιμάζεται, τα υπόλοιπα θα τα δούμε στην πορεία. Για κάμποσες μέρες δεν θα τα πούμε, να ρίξουμε κι εμείς καμιά βουτιά! Να περνάτε όμορφα και να θυμάστε, εχθρός του καλού, είναι το καλύτερο! Όχι το άδικο…
Ναι, ο Κοστάντσο δεν έχει δείξει να πατάει γερά, αλλά δεν θα καθίσω να τον "θάψω" τον άνθρωπο. Ούτε έβλεπα την Βασιλεία για να κρίνω το παρελθόν του, ούτε θα απαιτήσω το "κεφάλι του στο πιάτο", επειδή έχει ξεκινήσει "έξω από τα νερά του".
Επίσης, σε μια θέση καθαρά ψυχολογίας, είναι αισχρό να υπάρχει ειρωνεία στο γήπεδο και δεν θα το συνεχίσω. Όποιος ήταν στο "Καραϊσκάκης", καταλαβαίνει τι εννοώ. Το μεγαλύτερο "έγκλημα" που μπορεί να γίνει σε μια ομάδα, είναι να χάσει την εμπιστοσύνη στον τερματοφύλακα η άμυνα και να του δημιουργηθεί η εντύπωση, ότι αν δεν πιάσει τη μπάλα θα "πέσουν" όλοι να τον… φάνε!
Ναι, προβληματίζομαι πολύ για το κέντρο της άμυνας. Περισσότερο με έχει ενοχλήσει αυτό το σημείο του γηπέδου, παρά τα αμυντικά χαφ. Ο Μέλμπεργκ ακόμη χάνει ανάσες και θα ‘ταν εξαιρετικό, να είναι προϊόν προετοιμασίας και εποχής και όχι του αναθεματισμένου, σκληρού και άπονου χρόνου, που είναι αμείλικτος με όλους.
Φυσικά και θα ήθελα σε λίγο καιρό, να υπάρχει μια αδιάκοπη αγωνιστική συμπεριφορά, όπως στο πρώτο μέρος του αγώνα με τους Άγγλους. Αλλά δεν θα καθίσω να …ρημάξω την ομάδα, επειδή δεν είναι έτοιμη στα φιλικά. Περισσότερο ανησυχητικό θα ήταν το φαινόμενο να μοιράζει τεσσάρες!
Ωστόσο, δεν θα κλείσω τα μάτια, σε άλλα πράγματα, που αναδεικνύουν την δουλειά όσων περνάνε την πόρτα στου Ρέντη:
Υποκλινόμουν πάντα, ακόμη και σε αντίπαλες μου ερασιτεχνικές ομάδες, όταν έπαιζαν με τα ανάποδα πόδια! Το έκανε ο Βαλβέρδε με Ριέρα και Μιραλάς και η ομάδα "κεντούσε" στο πρώτο μέρος. Δεν έχεις …καφενείο να παίζεις με σέντρες. Ανάποδα πόδια, θα σε περάσουν από παντού. Θα συγκλίνουν, θα σουτάρουν, θα συνεργαστούν με το φορ ή τους κεντρικούς χαφ. Το κάνει η Μπάγερν με Ρόμπεν (ο καλύτερος στον κόσμο στο είδος αυτό) και Ριμπερί!
Είναι εντυπωσιακό, να κάνεις τέσσερα στημένα, με τέσσερις διαφορετικές κομπίνες. Αυτή είναι προπόνηση! Στου Ρέντη. Δουλεύουν, μάγκες, και το εμφανίζουν. Δεν ξέρω αν θα βάλουν πολλά γκολ από τις κομπίνες, αλλά το κάνουν. Πέρυσι ένα τέτοιο δέχθηκε ο Παναθηναϊκός, τώρα έτσι έφαγε το πρώτο η Μπρόμγουιτς.
Αυτός ο Φουστέρ, συνεχίζει σε έναν… δικό του κόσμο. Φτου μη σε ματιάσω ρε παικταρά και να ματιάσω, όλους αυτούς τους "νεκροθάφτες"! Δεν έχω δει ποδοσφαιριστή στην Ελλάδα να "ρουφάει" την τακτική. Να κυνηγάει σαν δαιμονισμένος, να μην εγκαταλείπει φάση. Και στην κακή του βραδιά, "σκοτώνεται".
Ο Ιμπαγάσα για 45 λεπτά παίζει στο φουλ, στο 100%. Δεν υπάρχει τέτοια ποιότητα στην χώρα μας. Και παλικάρι είναι, που δε "μασάει". Πιέζει και μαρκάρει, όσο του επιτρέπει η θέση στην οποία κινείται. Βέβαια να βγάλουν σεζόν παρέα με τον Μοντέστο δε γίνεται, γι’ αυτό και οι μεταγραφές είναι απαραίτητες.
Ο Τζιμπούρ, έχει γίνει τόσο συμβατός στην φιλοσοφία και στον τρόπο παιχνιδιού της ομάδας, που παρατηρούσες το βράδυ της Πέμπτης, έναν ποδοσφαιριστή να βγαίνει με κέφι να "σπάει" τη μπάλα, να κάνει την κίνηση στην περιοχή και να μην χαλάει τα μούτρα του, αν οι συμπαίκτες του δεν τον έβρισκαν.
Μα και τις στιγμές που η ομάδα "πνίγηκε" και πήγαν δυο- τρεις μπάλες… τυφλές προς το μέρος του, ο Αλγερινός, έτρεξε , κυνήγησε, κατέβασε και προσπάθησε να σώσει την επίθεση. Δείγμα, όχι μόνο αγωνιστικότητας και φιλότιμου, αλλά και διάθεσης να μην εκτεθεί το σύνολο, επειδή δεν λειτούργησε σε σωστή βάση η οργάνωση της συγκεκριμένης επίθεσης.
Το να έρθει ένας "σκύλος" στα χαφ, θα ‘ταν το ιδανικό. Ένας παίκτης να "δαγκώνει" κι ας μην κάνει κάτι άλλο. Απλά να μπορεί να δώσει σωστά δίπλα τη μπάλα. Έχουν τέτοια ποιότητα οι υπόλοιποι (και ειδικά αυτοί που ακόμη δεν έχετε δει), που φτάνουν και περισσεύουν.
Είναι τεράστιο πλεονέκτημα να βλέπεις μια περσινή δεκάδα (μόνο ο τερματοφύλακας καινούργιος) να παίζει εξαιρετικά και να χάνει τη μια ευκαιρία μετά την άλλη. Σου δίνει την σιγουριά, ότι οι προσθήκες ναι μεν θα βοηθήσουν, αλλά θα πρέπει και να αποδείξουν ότι αξίζουν για να ξεκινήσουν στην βασική σύνθεση. Μεγάλο πράγμα…
Ο Ολυμπιακός απλά ετοιμάζεται, τα υπόλοιπα θα τα δούμε στην πορεία. Για κάμποσες μέρες δεν θα τα πούμε, να ρίξουμε κι εμείς καμιά βουτιά! Να περνάτε όμορφα και να θυμάστε, εχθρός του καλού, είναι το καλύτερο! Όχι το άδικο…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου